Jadąc do Międzyrzeca Podlaskiego nie spodziewałem się tylu pozytywnych emocji. Swoje biegowe zwiedzanie tego miasta rozpoczęłem z parkingu przy centrum handlowym na ulicy Brzeskiej. Już po kilometrze biegu w kierunku centrum natrafiłem na pierwszy budynek z polecanych do zobaczenia. Zabytkowy budynek szpitala powiatowego z 1846 roku. Ciekawostką tego budynku jest to że na jego południowej ścianie znajduje się bardzo ciekawy zegar słoneczny.
Kolejne kilometry ciężko nazwać bieganiem bo co kilkaset metrów musiałem się zatrzymywać w celu robienia zdjęć. Przepiękny klimatyczny ryneczek. Cudowne dwa kościoły z bardzo zadbanym otoczeniem, pałac Potockich, budynek starej gorzelni no i zabytkowy dworzec kolejowy. To wszystko wśród wijącej się przez miasto cudownej rzeki Krzny. Wszystko w zasięgu kilometra od centrum.
Ciekawostką jest to że pierwsze wzmianki o Międzyrzecu pochodzą już z XIII wieku a prawa miejskie przyznano mu już na początku XIV wieku.
Międzyrzec Podlaski zachwycił mnie podobnie jak Radzyń Podlaski.
Czy wrócę tu? Oczywiście że tak.
Po pierwsze muszę to miasto pokazać żonie po drugie muszę z bliska zobaczyć ołtarz w kościele pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła. Tym razem zobaczyłem go tylko z daleka, bo kościół był zamknięty a przyznam szczerze że też wywołał moje zaciekawienie. Z ciekawostek dodam też to że ten właśnie kościół został zbudowany w latach 1772 -1774 jako cerkiew, również pod wezwaniem św Piotra i Pawła a w 1919 roku został przekształcony w świątynię katolicką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz