18 Półmaraton Hajnowski

Nie znam nikogo kto będąc  chociaż  raz  na  biegu  w Hajnówce, powiedział  by coś  złego na ten bieg.  I nie ważne  czy chodzi  o październikową dwunastkę  czy majowy  półmaraton, każdy kto odwiedzi  Hajnówkę ,  z chęcią  tu wraca. I tak właśnie  było  ze mną. Kiedy  w  2015 roku  pobiegłem  półmaraton  Hajnowski obiecałem  sobie  że  kiedyś  tu  wrócę.  Trener nie miał  nic przeciwko  bo stwierdził  że  takie bieganko  na dwa tygodnie  przed rzeźnikiem  jest jak znalazł. A kiedy  znajomi zaproponowali  zgłoszenie wspólnej  drużyny  motywacja  do tego startu  wzrosła  do 100 %.
Wspólne  wyjazdy  zawsze  są  fajne i tak też  było  tym razem. 6 rano pobudka , śniadanie  i wyjazd.

Kilka  minut po dziewiątej  odbieraliśmy  już  pakiety  startowe.  Wiedząc  że gdzieś  w pobliżu  jest piekarnia  o bardzo dobrej  sławie  zaproponowałem  abyśmy  ją  odwiedzili . Cała ekipa  nie miała  nic  przeciwko bo od śniadania minęło kilka  godzin  i trzeba było  coś  przekąsić.
Niestety  drożdzówki były  nie dość  że drogie  to jeszcze i niezbyt  smaczne.
Start  honorowy  przewidziano  na godz 10.30 z amfiteatru  w Hajnówce  po czym  autobusy  przewiozy wszystkich zawodników  do Białowieży  skąd  punktualnie o godz 12 miał  odbyć  się  start  ostry. Autobusy  zajechały  na miejsce dosyć  szybko  tak więc  wszyscy mieli  prawie godzinkę  na mały  odpoczynek i rozgrzewkę  . Czując  cały czas  drożdzowkę w żołądku po małym  spacerze  postanowiłem  troszkę  potruchtać  z nadzieją  że  to średniej jakości  drugie śniadanie  ułoży  się  i da mi spokój.  2 km ze znajomymi  troszkę  rozciągania i szybszych  przebieżek  i wszystko  było  ok. Można startować.  Wybiegajac  z Białowieży  nie wierzyłem  do końca w to co się  dzieje.  Byłem  trzeci  .

Taki  układ  nawet nie pojawił  się  w żadnym  z moich  scenariuszów na ten bieg. Dlaczego  tak ? i czy uda się  utrzymać  to miejsce ? to dwa pytania  które zdawałem  sobie przez pierwsze 10 km.  Od czasu  do czasu obejrzałem  się  do tyłu  i zauważyłem  że  zwiększam przewagę  nad 4 zawodnikiem. Było  bardzo  dobrze . Szybki  żel  i woda na 12 km i jedziemy  dalej. Zegarek  niezmiernie  pokazywał 3'42'' .Było  mega szybko . Pogoda sprzyjała. Boczny  wiatr  który dał  się  odczuć  na pierwszych  kilometrach,  ginął  gdzieś  w lesie. Na 17 km nie widziałem  już  z tyłu  nikogo,  jeden pan tylko krzyknął  mi że pierwszych  dwóch  zawodników  są  kilometr  przedemną. I tak wiedziałem  że ich nie dogonię. Ostatni  podbieg i woda na 18 km i już  wbieg  do Hajnówki  . 2km do mety  i doping kibiców  na ulicach  miasta .  O dziwo  udało się  jeszcze przyśpieszyć,  w myśl  zasady  jednego z moich  biegowych  znajomych,  finisz  zawsze  dla kibiców.  Wbiegałem  na metę  z myślami  że kiedyś  powiedziałem  takie słowa,  że wolał  bym być  pierwszy  w wiekówce  niż  trzeci  open.  Jednak w tym  momencie  nie zamienił  bym się  z nikim. Było rewelacyjnie. 1 : 18 : 41 pokazał  zegar  a zapytany  przez spikera  jak się  biegło  ? odpowiedziałem  że świetnie,  zupełnie  jak 3 lata temu  😄 .  Kiedy  reszta znajomych dotarła  na metę  udaliśmy się  na miejski  basen bo akurat  pobyt  tam był  w pakiecie  startowym,  zupełnie  jak wieczorna impreza  której  uroki  zapamiętamy  na długo.  Jako drużyna  zajęliśmy 4 miejsce  ze stratą  2 minut  do trzeciej pozycji.

18 Półmaraton  Hajnowski
Skóra Tomek  1:18: 41
3- open .  2 -m3

Poznaj rzekę Świdnicę

Jakiś  czas temu przyszło  mi do głowy  spróbować  biegania  wzdłuż  rzeki . Pierwsze myśli  skierowane  były na jedną  z większych  okolicznych  rzek ,  mianowicie  Kostrzyń.  Znając  w miarę  topografię  tej rzeki  wiedziałem że swój początek  ma w okolicach  Domanic a swój bieg kończy wpadając  do Liwca. Wyczytałem  że jej długość to 44 km ,  wyprawa  na jeden dzień  lub nawet na dwa  wiązała  się z niezłym  hardkorem. .. Czytając  historię  Skórca i okolic wpadłem na trop rzeki o której istnieniu nie miałem do tej pory pojęcia  . Świdnica  swój  początek  ma w łąkach  obok wsi Żelków, zasilając  w wodę  stawy  Broszkowskie  wypływa  z nich , omijając  Kotuń  i Koszewnicę    wpada  do Kostrzynia  we wsi  Kępa.  Całkowita jej długość  jak podaje Wikipedia  to coś  około  20 km. Idąc  dalej natrafiłem  na notki  które mówiły o tym że  Świdnica  wypływa  ze Stawu  w Żelkowie.  Postanowiłem  sprawdzić  i przeanalizować  trasę  jaka by była  do pokonania  i stwierdziłem  ze jest do pokonania  dla każdego  biegajacego  mniej lub więcej  biegacza.   W między czasie  napisałem  do kilku  znajomych  czy byli by zainteresowani  taką  biegową  wyprawą  .  Największą  euforią  co do tego pomysłu  zaraziła  mnie Kasia  Skolimowska  i dzisiaj powiem szczerze  że gdyby  nie jej  optymizm  i chęć  udziału  być  może wszystko  skończyło  by się  na planach lub na mojej samotnej  wyprawie , bo na to miałem oczywiście  chęć  olbrzymią.  Kilku biegowych  znajomych  przyłączyło  się  do nas .Ustaliliśmy  że całość  pokonamy  w dwóch  etapach.  Żelków  -Kotuń ,  Kotuń  - ujście  rzeki  do Kostrzynia.

W sobotę  28 kwietnia  o godz 9 grupa 9 osób  wybiegło na trasę  pierwszego  etapu. Jakież  było  zdziwienie  niektórych  gdy już  po pierwszych  200 metrach  prawie  wszyscy mieli buty pełne  wody i mokre skarpety  ... później  było  już tylko  lepiej  . Zadbany  pas nadrzeczny  pozwolił  na  bieganie. Nie  biegliśmy  na czas  więc  umówiliśmy  się  wstępnie  że przy każdym mostku  będziemy robić  postój,  tak aby trasę  pokonać  razem i nie pogubić  się  po kniejach do których  dotarliśmy  mijając  Stawy  Broszkowskie.  Po dwóch  godzinkach  biegu  zakończyliśmy  pierwszy  etap  przy wylocie  rzeki  z rezerwatu  przyrody  Stawy Broszkowskie,  jedząc  pączki  które  podwiozła  nam Aldonka.

Pierwszy  etap ukończyli :
Katarzyna  Skolimowska
Wioleta  Szczypiorska
Michał  Szczypiorski
Hubert Kamut
Tomek Hajduk
Paweł  Czarnocki
Leszek Skorupka
Karol  Kulik
Tomek Skóra
Drugi  etap  postanowiliśmy zrobić  w dwóch  odsłonach  ,  dlatego  że data 1 maj nie pasowała  wszystkim.  Ruszając  w nieznane  nie wiedzieliśmy  na co się  szykować. Na całe  szczęście  była z nami Wiola która okolice Kotunia i ujścia rzeczki  znała  bardzo dokładnie.  Rozlewiska  utworzone przez bobry  i  mnóstwo  drobnych  dopływów  przyczyniły  się  do  tego że  buty  po raz kolejny nadawały  się  tylko do prania. Nasze  zdziwienie  wywołał  również fakt że w ciągu  zaledwie  3 dni trawy  i pokrzywy  były  wyższe  o dobre 10 cm.  Kończąc  drugi  etap nikt z nas nie mógł  sobie odmówić  przeprawy  na drugi brzeg  ,   szczerze  mówiąc  była  ona obowiązkowym  punktem zakończenia  biegu .

Drugi  etap tego dnia zaliczyli :
Kaśka  Skolimowska
Wioleta  Szczypiorska
Edyta Kornilak
Adam Skolimowski
Tomek Hajduk
Tomek Skóra
Poprawiny  to już  tylko  ja i dwóch  panów,  Karol  Kulik  i Paweł  Czarnocki.  I znowu  zdziwienie bo trawa i pokrzywy  wyższe  o kolejne 15 cm. Trasa ta sama chociaż  rozrywek nie brakowało .   Chłopaki  lgneli  w  błocie  po kolana twierdząc  że nie będą   szukać  bezpiecznego przejścia  na drugą  stronę  rowków  dopływowych .Karol który  obiecał  kąpiel  w Kostrzyniu  na finał  wyprawy  ,  nie wytrzymał  i zrobił  to ....w Świdnicy ,  kilometr  przed  finiszem , oczywiście  dotrzymując słowa uczynił  to  po raz drugi w Kostrzyniu.

Podsumowując  tą  naszą  biegową  wyprawę  dziękuję  wam wszystkim  za udział i  miłe słowa. Myślę  że wspólnie  możemy planować  kolejny  taki wypad  biorąc  pod uwagę  zdobyte  doświadczenie.
Dziękuję Aldonie , Michałowi  i Pawłowi  za pomoc  w komunikacji.  Mam nadzieję  że powtórzymy to za rok ,  być  może  pokonując  całość  trasy jednego dnia.

Kwiecień 2018

Kwiecień  2018  to przede wszystkim mnóstwo kilometrów. Kiedy wchodzisz  na pewien poziom to nawet dwadzieścia  parę  kilometrów  nie robi na tobie wrażenia, tak jest w tej chwili ze mną. Wstaję  rano , jem śniadanie,  ogarniam jakieś  drobne  sprawy, idę  biegać. Po bieganiu  mam zazwyczaj godzinkę  na ogarnięcie  się i do pracy. Takie jest życie  amatora  i cieszę  się że nie muszę  biegać  tak jak inni, po pracy. 412 km biegiem i 65 na rowerku.

Takie rzeczy potrzebują  czasu . W kwietniu spędziłem na treningu ponad 33  godziny.  Przy takim obciążeniu  treningowym  bardzo ważną  rolę  odgrywa  regeneracja.  Jak dla mnie najlepszy  jest sen.  Staram się  spać  8 godzin dziennie i kiedy  ostatnie  dni kwietnia zmusiły  mnie do skrócenia  tego czasu do 6 h odczułem  to bardzo  szybko.
Kwiecień  to również  dwa udane starty . Ten pierwszy  to Leśny  półmaraton ,,Na żarcie''  który  odbył  się  w Legionowie. https://wposzukiwaniumotywacji2016tomekskora.blogspot.com/2018/04/lesny-pomaraton-na-zarcie.html?m=1
Ten drugi to 10 km podczas warszawskiego  Orlen Warsaw Maraton  22 kwietnia 2018 i to właśnie  od tego dnia mogę  się  pochwalić    mega życiówką na dystansie  10 km.
35: 41  to jest to czego mogłem  sobie  życzyć  na początku  tego roku.

https://wposzukiwaniumotywacji2016tomekskora.blogspot.com/2018/04/orlenowska-dycha.html?m=1
Cieszy  fakt że  przygotowania do Rzeźnika  idą  bardzo dobrze  a ja mimo olbrzymiego  obciążenia treningowego  cały  czas czuję  luz  i nie dopuszczam  do siebie zmęczenia . Co w planach  na maj  ? 19 maja pobiegnę  kolejny w tym roku  półmaraton   (chyba  trzeci 😉) . Po dwóch  latach  wracam do Hajnówki . 16 edycję  tego półmaratonu   w 2016  roku  ukończyłem  na ... miejscu z czasem 1:27. Trzeba przyznać  że w tym roku  liczę  na więcej  😄 Trzymajcie  kciuki  i do zobaczenia  w Hajnówce  😄